Over ongeveer 9 dagen en enkele uren zit ik op het vliegtuig richting India. Ik tel de dagen af en kan niet meer wachten om deze wereld even helemaal te laten voor wat hij is en naar een andere te gaan. Weg van dit land en de mensen (ookal heb ik ze zo graag) en helemaal alleen naar een totaal andere cultuur, bevolking, gewoonten, ... Naar wat ik lees en hoor is het daar echt een wereld van verschil. Ik heb afgelopen tijd mijn research gedaan over het land en deze hele reis en zal het voor jullie kort samenvatten. Om jullie een idee te geven:
India is bijna net groot als Europa, dus het is geen detail te vernoemen dat ik in het zuidoosten zal zitten, in Chennai - de nieuwe naam voor Madras- aan de kust.Chennai is de derde grootste stad van India en wordt ook wel het vissersdorp genoemd.(zie foto)
Het land bestaat voor het
grootste gedeelte uit Hindoeïsten, daarnaast ook Moslims en voor 2,5% uit Christenen.Momenteel is het de monsoen of het regenseizoen over heel India. De temperatuur in Chennai is minimum 25°C en maximum 34°C, het regent er voor ongeveer een derde van de tijd en er heerst een serieuze muskietenplaag.
Ik vertrek in Zaventem op 8 augustus om 11.40u om precies te zijn, stap een nacht over in Mumbai, en kom de volgende ochtend aan in Chennai. Een hele reis dus! Ik hoop alleen maar dat ik niet verdwaal in de luchthaven, dan ben ik al heel tevreden :)
Ik ga in Chennai een maand (tot 6 september) bij YWAM (Jeugd Met Een Opdracht)meedraaien in een medisch team : het "leprosy team".
Zij bezoeken elke maandag verschillende lepradorpen en het medisch werk bestaat dan oa. uit het verzorgen van hun wonden. Buiten medisch werk willen ze er ook gewoon zijn voor deze mensen, een babbeltje met hun doen (wat niet vanzelfsprekend is voor melaatsen die vaak verstoten worden dor de samenleving), voor hun bidden, ... etc.Alle andere dagen van de week bestaat het programma ook uit eerstehulpverlening in de sloppenwijken, kinderwerk en nog veel meer waar ik nog geen 100% duidelijkheid over heb. In India gaat alles er een stuk rustiger aan toe, de mensen hebben er alle tijd van de wereld, dus dat zal alle duidelijkheid die ik tot nu toe van hun heb gekregen wel verklaren.
Al naargelang de omstandigheden volgen er meerdere updates of juist een hele tijd niks... Ik vind het fijn om reacties van jullie te horen en hoop stiekem dat ik ook in jullie gebeden/gedachten mag voorkomen tijdens de maand augustus. Ik heb allerlei voorzorgen tegen de muskieten, maar de kans dat ik niét gestoken word is wel heel klein. Deze (rot)beestjes dragen nog allerlei enge ziektes met zich mee, dus spannend wordt het zeker. Omdat ook lepra overdraagbaar is via de lucht is deze reis lang niet zonder gevaar. Je gebed voor bescherming, maar ook dat ik echt een verschil kan maken op die plaats is zeker welkom. Hopend dat ik het binnekort in het Tamil kan zeggen, eindig ik nu maar met een (gewone) Nederlandse ‘doei’!
