Grappig

Gisteren op de city celebration is mijn rugzak spoorloos verdwenen... Iedereen kon daar zomaar in en uit lopen op een groot sportterrein dus het kan heel India geweest zijn. Gelukkig is er niks waardevols voor de vinder in te vinden buiten een portemonnaie met bankkaart en wat geld. Ik ben enorm opgelucht dat ik mijn vliegtuigticket er die 's ochtends nog uitgehaald had 'voor het geval er iets met m'n rugzak gebeurt'! Maar in die rugzak zat ook mijn bijbel en mijn dagboek waar ik al m'n ervaringen van afgelopen weken in heb neergeschreven en daaar baal ik erg van. Ik hoop stiekem nog dat hij terecht komt... Verder was het gisteren buitengewoon geweldig! Met meer dan 200 man gesport en spelen gedaan en allemaal nieuwe mensen leren kennen. Daarvan ook een koppel die in het Mercy ministry team zitten en in de sloppenwijken werken, kindjes helpen met huiswerk en eerstehulpverlening geven. En nu is het me gelukt om er komende week een hele dag bij te mogen zijn en alles van dichtbij mee te maken. WOA!
Verder moet ik nog even iets grappigs vertellen: Al redelijk snel viel het me op dat de Indiers de 'w' niet kunnen uitspreken in het Engels. Alle 'w''s worden vervangen door 'v''s. hihi. En toen ik vorige zondag op een Indische trouw was (!! mijn & vele meisjes hun droomtrouw, believe me) en de pastor zei: "Now we're going over to the wow's." moest ik moeite doen een grinnik te onderdrukken. Die Indiers ontkennen hun klein spraakgebrekje trouwens ook. Diezelfde pastor vroeg ook nog eens mijn emailadres voor nieuwsbrieven en toen hij het adres evadevisser@hotmail.com zag, vroeg hij: "Is that a [wie]?" en ikke: "Nono, that'a a [vie]!" Achteraf begreep ik dat we beiden hetzelfde bedoelden... grijns
Ok, life is calling. Over 11 dagen ben ik alweer terug. Bedankt trouwens voor alle spelletjesideeen!! Ik zal ze kunnen gebruiken!